Հեքիաթ աշնան և անտառի մասին

   

Անտառում տերևաթափ էր։ Տերևները՝ կանաչ, դեղին ու կարմիր, զարդարել էին ամբողջ անտառը։ Երբեմն քամին պարեցնում է գույնզգույն տերևները։ Կենդանիիները կամաց-կամաց պատրաստվում են ձմռան գալստին։ Մի մասը տաք ապաստան է փնտրում, իսկ մյուսները ձմռան ուտելիքի պաշար են փնտրում։ 

 Աշնանը հեքիաթային գեղեցկություն էր վայելու ոսկեգույն անտառը։

Աշնան մշուշում շշուկ ու շրշյուն,
— Բարդիներն են բաց պատուհանիս տակ,—
Դու ես, որ դարձյալ թախիծով հիշում,
Կանչում ես նորից կարոտով հստակ։

Վահան Տերյան