Մի իրի պատմություն: Չիփսեր
Միջադեպից յոթ տարի անց` 1860 թվականին Ջորջ Քրամը բացեցսեփական ռեստորանը, որտեղ մատուցվեցին չիփսեր: Սակայն,ժամանակի ընթացքում այս ուտեստը հայտնվեց նաև սննդի այլվայրերում, ինչը զարմանալի չէր, քանի որ դժվար չէր չիփսպատրաստելը: Շուտով չիփսը հայտնվեց Ամերիկայի լավագույնռեստորանների ճաշացանկում:
Մինչև 1890 թվականը չիփսեր կարելի էր համտեսել միայնռեստորաններում կամ խորտկարաններում: Իրավիճակը փոխեցՔլիվլենդում գտնվող փոքրիկ ճաշարանի սեփականատեր ՈւիլյամԹեփենդենը: Նա առաջինն էր, ով մտածեց փողոցում չիփսեր վաճառելթղթե տոպրակներով: Թեփենդենը այս քայլը կատարեց ճգնաժամիընթացքում նոր հաճախորդներ ներգրավելու համար:Նա սկսեց չիփսերվաճառել մի հին բեռնասայլակից: 36 տարի անց ծնվեց մոմած թղթերումչիփսերը փաթեթավորելու գաղափարը: Այն հուշեց Լորա Սկադդերը:Նման փաթեթը հնարավորություն էր տալիս փոխադրել չիփսերը ևերկարացնել նրանց պահպանման ժամկետը: Եվ այսպիսով, չիփսերըերևացին վաճառատների դարակներում:
Սակայն չիփսերի զանգվածային արտադրությունը հնարավոր դարձավմիայն կարտոֆիլի մաքրման մեքենայի գյուտից հետո: Ավելի ուշհայտնվեց նաև չիփսերի արդյունաբերական արտադրության առաջինմեքենան: Այն ստեղծել է Ֆրիման Մակբեթը: Նրա գյուտը անմիջապեսձեռք է բերվել ֆիրմաներից մեկի կողմից, որն էլ սկսեց չիփսերիսերիական արտադրությունը:
Չիփսերը պատրաստվում էին առանց աղի կամ որևէ համեմունքների: 1940 թվականին «Tayto» ընկերությունը առաջին անգամ սկսում է չիփսերարտադրել համային հավելումներով և այն վաճառում աղի փոքրիկտոպրակի հետ միասին:
Комментарии
Отправить комментарий